Op 1 januari 2026 verliezen de eerste 55 mensen in Hasselt hun werkloosheidsuitkering. Voor hen worden de gevolgen heel concreet. En dat is nog maar het begin. In totaal wordt geschat dat 466 Hasselaren zullen worden getroffen door de federale maatregel. Als ongeveer een derde daarvan bij het OCMW terechtkomt, spreken we over een stijging van 12 procent in het aantal dossiers. Dat is een aanzienlijke stijging.
Vandaag al ontvangen 1.148 Hasselaren een minimuminkomen (847 met een leefloon, 301 met een equivalent leefloon). Dat is 1,3% van onze bevolking, fors boven het Vlaamse gemiddelde. We weten dus wat er op ons afkomt. En net daarom is het belangrijk om nu tijdig in actie te komen, zeker ook met het oog op de budgettaire keuzes die lokale besturen de komende weken maken voor de meerjarenplanning.
Hasselt zet al sterk in op activering, met een eigen team binnen de sociale dienst: expertise in begeleiding, opleiding en trajecten en via samenwerkingen met de VDAB en het lokaal activeringspact. Er worden enorme inspanningen geleverd: elke dag, door onze maatschappelijk werkers.
De realiteit is dat we nu al drie extra maatschappelijk werkers nodig hebben* en dat maatschappelijk werk een knelpuntberoep is. PXL krijgt jaarlijks 200 vacatures binnen voor amper 80 afstuderende studenten. De zoektocht naar personeel is moeilijk, terwijl de druk toeneemt.
Daarom mijn drie vragen:
1.Hoe wil Hasselt deze federale maatregel concreet opvangen vanaf januari en in de maanden nadien?
2. Aan welke nieuwe of versterkte samenwerkingen denkt het bestuur: met VDAB, werkgevers of andere partners, om mensen te begeleiden naar werkbaar werk?
3. Welke impact heeft dit op de werking van onze sociale dienst, en hoe willen jullie die versterken in functie van de stijgende druk op het terrein?
Dit gaat niet alleen over cijfers, maar over mensen. Over gezinnen die hun inkomen verliezen en over medewerkers die straks die klap moeten helpen opvangen.
Tijdige voorbereiding, versterking en samenwerking zijn essentieel.