Nieuw onderzoek toont aan dat Limburg nog lange tijd sneller zal vergrijzen dan de rest van Vlaanderen. Hasselt vormt hierop geen uitzondering: momenteel is al één op de vier Hasselaren ouder dan 65, en tegen 2030 zal dit aantal nog verder stijgen. De gevolgen hiervan, de zogenaamde verzilvering, zijn niet alleen zichtbaar in de groeiende zorgvraag maar ook in de nood aan aangepaste woonvormen, mobiliteit en sociale samenhang. Tegelijkertijd wordt het steeds moeilijker om jongeren en jonge gezinnen aan onze stad te binden.
Veel ouderen worden bovendien steeds vaker geconfronteerd met eenzaamheid, zeker in wijken en dorpen waar voorzieningen verdwijnen en sociale netwerken onder druk staan. Daarom stelt Groen Hasselt voor om meer buurthuizen op te richten in elke deelgemeente en wijk. Dit moeten plekken worden waar mensen gemakkelijk kunnen binnenlopen voor een babbel, een kop koffie of hulp bij praktische zaken. Een laagdrempelige ontmoetingsplek kan een wereld van verschil maken.
Mijn vragen aan het stadsbestuur zijn daarom als volgt:
1. Wonen en zorg op maat:
Hoe wil dit bestuur ervoor zorgen dat er voldoende aangepaste en betaalbare woningen zijn, zodat ouderen langer thuis kunnen blijven wonen, zonder dat dit ten koste gaat van woningen voor jonge gezinnen en andere doelgroepen?
Zullen er extra initiatieven genomen worden om mantelzorgers en thuiszorgdiensten beter te ondersteunen, nu de zorgvraag blijft stijgen?
2. Mobiliteit:
Plant de stad een mobiliteitsplan op maat van diverse doelgroepen, met bijkomende investeringen in bredere voetpaden, rustbanken en toegankelijk openbaar vervoer?
3. Jongeren en jonge gezinnen aantrekken:
Hoe wil het stadsbestuur ervoor zorgen dat jonge gezinnen en jongeren in Hasselt blijven wonen, zodat onze stad niet alleen vergrijst, maar ook verjongt?
Zijn er plannen om extra te investeren in betaalbare woningen, levendige buurten en kindvriendelijke infrastructuur?
4. Buurthuizen als oplossing tegen eenzaamheid:
Hoe wordt gekeken naar het voorstel om buurthuizen in elke wijk en deelgemeente te voorzien als ontmoetingsplaatsen tegen eenzaamheid?
Is het stadsbestuur bereid om een proefproject te starten in een van de deelgemeenten waar de voorzieningen sterk afgenomen zijn?